Po zwycięstwie rewolucji francuskiej, uchwaleniu konstytucji państwa oraz straceniu króla, ustrój panujący we Francji stał się monarchią konstytucyjną. Przez kilka kolejnych lat o włądzę spierali się jednak członkowie różnych ugrupowań. Oprócz tego Francja borykała się też z problemami w zakresie polityki zagranicznej. Wojska francuskie musiały wtedy walczyć z tak zwaną koalicją antyfrancuską. Wszystko to sprawiło, że w państwie panował chaos a jego gospodarka chyliła się ku upadkowi. W takich warunkach na scenę polityczną wkroczył młody dowódca wojskowy, który zdążył już okryć się sławą podczas walk we Włoszech, Napoleon Bonaparte. Jeszcze w 1799 roku, w wyniku zamachu stanu został mianowany konsulem, a już niecałe pięć lat później ogłosił się cesarzem. Jego panowanie we Francji pomogło w utrzymaniu zdobyczy rewolucyjnych. Napoleon ogłosił swobodę wyznaniową, zlikwidował też dawne feudalne prawo, nadając wszystkim obywatelom równość. Za jego panowania rozwijała się gospodarka, ale też nauka i kultura. Dzięki temu miał on wśród Francuzów wielu zwolenników. Jednocześnie musiał borykać się z niekorzystną sytuacją międzynarodową. Z inicjatywy Wielkiej Brytanii powstawały kolejne koalicje antyfrancuskie.
