Wielki odkrywca i żeglarz Vasco da Gama nie mógł marzyć o lepszym miejscu na własny grobowiec niż monumentalny kościół w zespole klasztornym Hieronimitów. Budowla ta została w całości poświęcona pionierskim żeglarzom, a bezpośrednim powodem jej wzniesienia była chęć uczczenia przez Króla Manuela odkrycia morskiej drogi do Indii. Roboty rozpoczęto w roku 1502 i niemal całkowicie ukończono do 1551. Spośród licznych osób pracujących przy tym przedsięwzięciu najważniejszą role odegrał główny projektant Diogo de Boitaca oraz Joao de Casthillo, nadzorujący budowę od 1517 roku. Stworzyli oni budowlę w najdoskonalszy sposób realizującą założenia stylu manuelińskiego, eksponując charakterystyczne dla niego kamienne elementy dekoracyjne, wykorzystujące motywy marynistyczne. Wielkie wrażenie wywiera rónież wnętrze świątyni o trzech nawach równej wysokości. Nawę główną przykrywa strop o powierzchnii 560 metrów kwadratowych podparty jedynie na kilku smukłych filarach.
