Modne Wesele w 2017 to takie, które jest niezwykle wystawne już nie tylko pod względem jedzenia, napojów, czy też sali… Tutaj liczy się coraz bardziej lepszy zamysł samego wesela, dobór jego motywu, a także dodatkowe atrakcje, które mają jeszcze bardziej rozbawić naszych gości na imprezie, na którą ich zapraszamy.
Jak wykonać naturalny makijaż brwi?
Wyregulowane i delikatnie podkreślone brwi stanowią subtelne dopełnienie każdego makijażu. Podkreślając naturalną linie brwi, należy uważać, aby nie uzyskać efektu przerysowania. W wykonaniu naturalnego makijażu pomoże cienki skośny pędzelek oraz zwykłe cienie do powiek, kredka do brwi lub żel koloryzujący.
Czego nie wolno przegapić w Tokio?
Mimo, że miasto zostało na przestrzeni ostatnich stu lat dwukrotnie zniszczone, teraz jest jedną z największych metropolii na świecie. W 1923 roku Tokio musiało się zmierzyć z trzęsieniem ziemi, a podczas II wojny światowej zostało zbombardowane. Oba te wydarzenia nie podłamały władz i mieszkańców miasta i po ok. 20 latach odbyły się tam Igrzyska Olimpijskie, a sam krajobraz aglomeracji robił wrażenie na niejednym turyście.
Dzielnica mody i handlu
Wybierając się do stolicy Kraju Kwitnącej Wiśni możemy zostać mile zaskoczeni, gdy zetkniemy się ze środkami transportu. Prężnie działająca sieć pociągów zabierze nas w wiele ciekawych miejsc nie spóźniając się nawet o kilkanaście sekund! Możemy dzięki temu dotrzeć np. do dzielnicy Shibuya, gdzie znajduje się najruchliwsze skrzyżowanie na świecie, a sama okolica ozdobiona jest wieloma telebimami, reklamami, czy teledyskami. Warto również wspomnieć, że dzielnica ta słynie z ogromnego zainteresowania modą, więc jeśli szukasz nowej kreacji na jakąś okazję, z pewnością znajdziesz tam coś dla siebie.
Szczęśliwe koty
Jeżeli lubicie zwierzęta, a przede wszystkim koty, to z pewnością spodoba się wam fakt, że w całym mieście niezwykle popularne są figurki mruczków, które według Japończyków przynoszą szczęście. Miejscowi nazywają je „maneki-neko” i można przypuszczać, że przypadająca na 2020 rok organizacja letnich Igrzysk Olimpijskich nie jest wcale przypadkowa.
Miejsca wypoczynku
Wypoczywając w Tokio nie można nie zwrócić uwagi na Shinjuku Gyoen. Ten największy i najpopularniejszy park w całej metropolii to istna oaza spokoju. To właśnie tam ludzie najczęściej przychodzą, by urozmaicić sobie czas, odcinając się tym samym od codziennego ulicznego tłoku i hałasu. Pochodzi on z okresu Edo, jednak podczas II wojny światowej podzielił los całego miasta i został zrównany z ziemią. Składa się on z trzech trzech typów ogrodów: Francuskiego, Angielskiego i Japońskiego.
Kolejną ciekawą opcją jest Pałac Cesarski i usytuowane wokół niego ogrody cesarskie. Jeśli chodzi o ten pierwszy budynek, to dostęp do niego jest dość ograniczony. Można go zwiedzić jedynie dwa razy w roku, a mimo, że jest ogromny, za murami zobaczymy tylko jego niewielką część. Polecałbym jednak zwrócić większą uwagę na ogrody, które, podobnie jak Shinjuku Gyoen, są oazą spokoju. Co prawda, znajdują się one w centrum miasta, jednak nie jest to za bardzo odczuwalne. Zadbane ogrody, piękno natury i inne atrakcje, takie, jak chociażby strumyki, mostki, czy małe wodospady, ukoją i zrelaksują waszą duszę.
Szaleństwo anime
Mamy również coś ekscytującego dla fanów japońskich bajek i komiksów. Akihabara to dzielnica, w której szaleństwo na punkcie anime jest widoczne na każdym kroku. Znajduje się tam wiele sklepów elektronicznych, gdzie spotykają się fani anime, mangi, a także samej elektroniki. Dodatkowego smaczku dodają świecące bilbordy o podobnej tematyce, a także kawiarnie tematyczne wokół głównej ulicy Chuo Dori. Charakterystyczne przebrania kelnerek w lolitki i tysiące zainteresowanych ludzi tworzą niepowtarzalną, jedyną w swoim rodzaju atmosferę.
19 sposobów na prasowanie ubrań bez żelazka
Nie zawsze mamy dostęp do żelazka – np. w trakcie podróży – lub też zwyczajnie nie lubimy prasować. Ostatecznie chodzimy w pogniecionych ubraniach, zastanawiając się, czy bardzo rzucamy się w oczy. Niekiedy takich ubrań zwyczajnie nie nosimy i leżą w szafie. Dzięki naszym dziesięciu wskazówkom będziesz mógł teraz rozprostować swoje rzeczy bez żelazka.
Metoda prysznicowa
Polega na zrobieniu mini sauny z naszej łazienki. Uszczelnij drzwi oraz okno (jeśli posiadasz), ubrania powieś na drążku blisko kabiny prysznicowej lub na jej drzwiach i weź kilkunastominutowy, gorący prysznic. Powstała przy okazji ciepła para powinna rozprostować mniej oporne ubrania.
Metoda z suszarką do włosów
Metoda szczególnie przydatna podczas podróży, gdzie zwykle mamy przy sobie suszarkę do włosów. Polega ona na rozwieszeniu ubrań na wieszakach, krzesłach czy poręczach i skierowaniu strumienia ciepłego powietrza wprost na rzeczy. Zachowaj odstęp około 3-6 cm od materiału i powoli przesuwaj suszarkę wzdłuż ubrania.
Metoda z użyciem rondelka
Rondel jest mniej poręczny od żelazka, dlatego metoda ta będzie przydatna raczej w trakcie podróży, podczas której mamy dostęp do kuchenki czy palnika. W rondelku gotujemy wodę, rozkładamy ubrania na równym podłożu (np. na kocu na podłodze) i prasujemy je gorącym dnem garnka. Zwróć uwagę na to, by dno nie było przypalone, w przeciwnym razie możesz pobrudzić swoje ubrania. Wodę na czas prasowania możesz wylać, lecz pozostawiona w rondelku zapewni dłuższe utrzymywanie ciepła.
Metoda z suszarką do ubrań
Jeżeli masz dostęp do suszarki do ubrań, możesz ją wykorzystać do delikatnego nawilżenia i ponownego wysuszenia mocno pogniecionych rzeczy. Wrzuć do suszarki razem z ubraniami kawałek mokrego materiału (np. skarpetkę), użyj krótkiego trybu suszenia z niską temperaturą, a następnie rozwieś rzeczy na wieszakach.
Metoda z wykorzystaniem prostownicy
Jest to metoda dobra dla wytrzymałych tkanin, np. bawełny czy lnu. Jeżeli nie jesteś pewna czy prostownica nie wytworzy zbyt wysokiej temperatury, lepiej zrezygnuj z prasowania tkanin syntetycznych (np. nylonu) lub najpierw wypróbuj prostownicę na niewidocznej części materiału.
Metoda sprayowa
Możesz wykorzystać spray do prasowania bez prasowania! Wystarczy, że spryskasz nim ubrania, najlepiej wiszące na wieszaku i ręcznie je wygładzisz. Metoda ta bardzo dobrze sprawdza się w przypadku bawełny.
Metoda z octem
Podobnie jak ze sprayem do prasowania, możesz postąpić z roztworem z octu. Zmieszaj go z wodą w stosunku 1:3, przelej roztwór do spryskiwacza i dalej postępuj jak w punkcie powyżej.
Metoda z czajnikiem
Czajnik możesz wykorzystać w dwojaki sposób. Pierwszy z nich działa na takiej samej zasadzie jak metoda z rondlem. Drugi polega na wykorzystaniu gorącej pary wodnej, którą kierujemy na ubrania z odległości około 30 cm.
Metoda ręcznikowa
Wilgotny ręcznik z wodą przykładaj do szczególnie wygniecionych miejsc ubrania rozłożonego na równej powierzchni, a następnie pozostaw rzecz do wyschnięcia.
Metoda wodna
Metoda wymaga ponownego suszenia. Ubranie wiszące na wieszaku spryskaj wodą i poczekaj aż wyschnie.
Czym jest amniopunkcja?
Amniopunkcja jest badaniem prenatalnym polegającym na badaniu płynu owodniowego wykonywanym w sposób inwazyjny. Przeprowadzana najczęściej między 15 a 18 tygodniem ciąży pozwala na wykluczenie lub potwierdzenie wad genetycznych płodu. Możliwe jest wykonanie badania wcześniej lub później jednak podane ramy czasowe uznawane są za optymalne. Badanie to pozwala wykryć m.in. zespół Downa.
Kiedy może być zlecona amniopunkcja?
Wskazaniami do badania są:
- wiek matki powyżej 35 lat i/ lub wiek ojca powyżej 55 lat
- wady cewy nerwowej w rodzinie któregokolwiek z rodziców
- wcześniejsze urodzenie dziecka z zaburzeniami chromosomalnymi, (np. zespół Downa) wadą cewy nerwowej, wadą ośrodkowego układu nerwowego (np. wodogłowie, przepuklina mózgowo rdzeniowa) lub chorobą metaboliczną (np. mukowiscydozą)
- test potrójny wykrył w surowicy ciężarnej wysokie stężenie alfafetoproteiny (białka wytwarzanego w jelitach i wątrobie płodu) – podwyższone wartosci mogą sugerować m.in. rozszczep kręgosłupa u dziecka
Jak wygląda badanie?
Badanie przeprowadzane jest w warunkach aseptycznych przez lekarza ginekologa. Po podłączeniu aparatury USG lekarz ustala najdogodniejsze miejsce wkłucia igły w bezpiecznej odległości od dziecka. Następnie znieczula i odkaża planowane miejsce wkłucia. Po ponownym upewnieniu się co do położenia płodu wkłuwa igłę w brzuch, docierając nią aż do jamy macicy. Następnie pobiera niewielką próbkę płynu owodniowego – objętości około 15 ml. Przez cały czas badania kontroluje zarówno ułożenie igły, jak i płodu na ekranie monitora. Po wyjęciu igły zakłada jałowy opatrunek.
W płynie owodniowym znajdują się liczne nabłonki, komórki skóry i produkty wydalnicze z układów pokarmowego, moczowego i płciowego płodu. W laboratorium płyn jest badany, następnie sztucznie namnaża się komórki dziecka, aby móc określić kariotyp malucha, czyli kompletny zestaw chromosomów. Amniopunkcja pozwala na wykluczenie lub potwierdzenie wielu wad genetycznych dziecka, takich jak zaburzenia chromosomalne i zespół Downa.
Jak przygotować się do badania?
Warto przed podjęciem decyzji o poddaniu się badaniu amniopunkcji dowiedzieć się jak takie badanie wygląda i jakie mogą być efekty. Pod uwagę należy wziąć zarówno korzyści związane z wiedzą o stanie płodu jak i ryzyka wynikające z przebiegu badania. Do katalogu powikłań po amniopunkcji należą m.in. poronienia, nakłucia narządów płodu, infekcja wewnątrzmaciczna, a także uszkodzenia łożyska lub pępowiny. Wybór czy poddać się amniopunkcji i ponieść ewentualne ryzyka czy dopiero w kolejnych tygodniach upewnić się , co do stanu dziecka należy do matki. Ważne by był poprzedzony rzetelną analizą wskazań, korzyści i zagrożeń.
Kiedy wyniki?
Na wyniki amniopunkcji trzeba poczekać około dwóch tygodni. Pozytywny wynik badania stwierdzający brak wad płodu pozwala rodzicom spokojnie cieszyć się oczekiwaniem na potomka. W przypadku gdy pojawią się wady genetyczne przyszli rodzice, jeśli podejmą decyzję o narodzinach, mają czas na przygotowanie się do trudów związanych z opieką nad chorym dzieckiem. W obydwu przypadkach nie do przecenienia jest spokój i wiedza, jaką oferują wyniki badania.
Informacje na temat EEG
Dolegają nam różne choroby przez co zapoznajemy się z przeróżnymi dolegliwościami oraz badaniami, które mają pomóc w ich wyleczeniu. Mimo tego w dalszym ciągu nie każde badanie można określić jako popularne. Czy do tego grona można zaliczyć EEG?
Czym jest EEG?
To pytanie musiało paść bez względu na to czy potraficie rozwinąć skrót. Tak więc EEG rozwijamy jako elektroencefalografię. Elektroencefalografia jest badaniem całkowicie nieinwazyjnym i zarazem bezbolesnym. Badanie to ma na celu sprawdzenie bioelektrycznych czynności mózgu. Warto podkreślić, że działanie oparte jest na skorzystaniu z naturalnego procesu komunikowania się komórek mózgowych (komórki komunikują się dzięki impulsom elektrycznym mającym niewielkie natężenie i niskie napięcie). Po tym wprowadzeniu możemy sobie powiedzieć na czym polega opisywane badanie. Otóż, chodzi o rozmieszczanie specjalnych elektrod – elektrody te mają znajdować się na powierzchni skóry i rejestrować zmiany potencjału elektrycznego.
Przebieg EEG
Na koniec poprzedniego fragmentu była mowa o tym na czym polega EEG i teraz będzie można być rzec kontynuacja. Dokładniej, chodzi o przebieg badania. Z posiadanych przez nas informacji wynika, że czas trwania powinien wynieść między 20 a 30 minut.
Na samym początku dochodzi do umieszczenia na głowie specjalnej siatki zawierającej 24 elektrody (poniekąd sobie o tym powiedzieliśmy). Słowem nie wspomnieliśmy jednak, że możliwe jest korzystanie ze specjalnej pasty oraz żelu (chodzi o lepsze przewodzenie impulsów). Dalszy ciąg badania można podzielić na dwa etapy – zapis spoczynkowy i dodatkowa stymulacja mózgu.
Przygotowanie do badania
Jeżeli mamy zamiar poddać się jakiemuś badaniu to pamiętajmy o tym, że być może są pewne przeciwwskazania związane z badaniem. W przypadku EEG warunków jest całkiem sporo. Oto, o czym należy pamiętać:
– 12 godzin przed badaniem powstrzymujemy się od spożywania czekolady oraz picia alkoholu i napojów, w których skład wchodzi kofeina. Jeżeli nie wiecie, gdzie jest kofeina to koniecznie poszerzcie swoją wiedzę w tym zakresie. Przykładem może być chociażby kawa
– Nie wolno przyjmować leków, które swoim działaniem wpływają na ośrodkowy układ nerwowy
– W dniu badania konieczne jest umycie włosów. Pod żadnym pozorem nie można decydować się na jakiekolwiek kosmetyki związane ze stylizacją fryzur (np. żel do włosów)
– Z pewnością ten punkt będzie dla części zaskoczeniem. Zanim wejdziemy do gabinetu trzeba spożyć lekki posiłek. Jest to związane z faktem, że spadek poziomu cukru jest niewskazany
Na koniec tekstu jeszcze drobne uwagi, o których bezwzględnie powinno się pamiętać. Jeżeli EEG głowy dotyczy niemowlaków/najmłodszych dzieci, najlepiej, aby badanie zostało wykonane we śnie. Poza tym warto, aby termin badania pokrywał się z tym jak wygląda naturalny rytm dnia. Załóżmy, że dziecko zawsze drzemie koło 16:30 – w takim wypadku 16:30 jest najlepszą godziną na to, aby rozpoczęło się badanie. Podczas badania rodzic może trzymać dziecko – jedyny warunek to brak ruchu rodzica i dziecka.
Badanie GBS – czemu służy i na czym polega?
Badanie GBS to badanie, które wykonuje się u kobiet w ciąży. Jest to badanie przeprowadzane między 35 a 37 tygodniem ciąży. Robi się wówczas wymaz z pochwy, który pomaga ocenić, czy w drogach rodnych ciężarnej kobiety są paciorkowce. Takie badanie wywołuje wiele kontrowersji i zadawanych jest wiele pytań. Okazuje się, że dużo lęków wynika z tego, że mało wiemy na temat takiego badania. Co zatem jeszcze można na ten temat powiedzieć?
Okazuje się, że bakteria paciorkowca jest bardzo niebezpieczna dla dziecka. Bakteria ta występuje w drogach moczowych kobiety i pewnie wiele osób myśli, że paciorkowiec stanowi zagrożenie głównie dla kobiety. Jednak prawda jest taka, że największe zagrożenie stanowi ta bakteria dla dziecka. Tymczasem aż 1 do 3 kobiet na 19 jest nosicielkami paciorkowca. Warto to badanie wykonać, bo jeśli okaże się, że kobieta jest zarażona paciorkowcem i wymaz z pochwy jest dodatni, będzie możliwa odpowiednia opieka w czasie porodu. Jeśli położna nie będzie wiedziała, że ciężarna jest zarażona, nie poda antybiotyku, który w takich przypadkach zaleca lekarz. Konsekwencje mogą być poważne, bo dziecko połknie płyn owodniowy i zarazi się bakterią. Jest to bardzo niebezpieczne dla dziecka, który może zachorować na przykład na zapalenie płuc, ale również dziecko może nabawić się takich groźnych chorób jak posocznica czy też zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.
Przygotowanie do badania
Wiele kobiet zastanawia się nie tylko nad tym, co to jest badanie GBS i na czym ono polega, kiedy się je stosuje ale także jak przygotować się do takiego badania. Okazuje się, że wymazu do zbadania zarażenia paciorkowcem nie można pobrać wtedy, kiedy występują krwawienia. Na tydzień przed badaniem nie można także przyjmować doustnie antybiotyków. Z kolei 5 dni przed badaniem nie można stosować globulek dopochwowych. Ważne jest także to, aby 3 dni przed wizytą u ginekologa zachować wstrzemięźliwość seksualność. Z kolei w dniu badania należy umyć okolice sromu tylko wodą. Nie można w dniu badania do mycia używać mydła. Nie można używać także innych kosmetyków, takich jak na przykład żele. Zabronione jest także stosowanie środków odkażających do higieny intymnej.
Przebieg badania GBS
A teraz najważniejsze. Jak właściwie przebiega to badanie – zastanawia się nad tym niejedna kobieta. Należy pobrać próbkę do wykonania posiewu i ginekolog pobiera ją z przedsionka pochwy i odbytu. Używa on do tego specjalnej cienkiej wymazówki. Wymaz z pochwy jest pobierany przez około kilka minut. Zazwyczaj tyle właśnie czasu potrzeba. Z kolei potem musi być wykonana ocena wymazu i tego dokonuje się w laboratorium mikrobiologicznym.
Interpretacja wyników badania
Oczywiście badanie wymazu może dać dwojaki rezultat. Albo będzie on pozytywny albo negatywny. Ważne jest natomiast to, że bez względu na to, jaki będzie wynik, należy zaświadczenie o nim zabrać ze sobą na oddział porodowy. W czasie porodu lekarz musi wiedzieć o tym, czy rodząca jest zarażona tą bakterią. Nawet jeśli kobieta nie jest nosicielką bakterii GBS musi ona wynik mieć w teczce wraz z innymi dokumentami. Ciężarna przed rozpoczęciem porodu poprosi bowiem o te dokumenty.
Jeżeli wymaz GBS jest pozytywny to oznacza to, że ciężarna jest zarażona paciorkowcem typu B. Żeby mieć pewność, zaleca się wymaz z odbytu i posiewu z próbki moczu. Jeśli zarówno w odbycie jak i w moczu znajdują się te drobnoustroje, uważa się, że jest to kolonizacja drobnoustrojów masywna. Wówczas położna podaje marce dożylnie antybiotyk w środkowej części porodu. Istotne jest to, że lek nie jest szkodliwy dla dziecka.
Sarkoidoza – jak ją rozpoznać i jak leczyć?
Sarkoidoza to choroba, która jest związana z zapaleniem tkanek ciała. Taki stan zapalny tkanek ciała ma wówczas miejsce w wielu narządach. Jednak choroba ma swój początek w płucach. Mogą to być także węzły chłonne. Taka choroba wówczas nazywa się sarkoidozą węzłową. Przyczyny takiej choroby jednak nie są znane. Choroba często pojawia się zupełnie nagle i nagle znika. Czasami jest tak, że rozwój choroby jest stopniowy, ale objawy przez całe życie są nawracające. Jednak w miarę tego, jak postępuje choroba w tkankach, które są zainfekowane pojawiają się ziarniaki. Ziarniaki są to mikroskopijne guzy. Często jest tak, że guzy szybko znikają. Jednak często jest i tak, że guzy niestety nie ustępują. W takim miejscu pojawia się stan zapalny i skutkiem tego są zwłóknienia. Choroba ta pojawiła się oficjalnie 100 lat temu. To właśnie wówczas została opisana przez dwóch dermatologów. Niestety choroba objawia się nieestetycznymi wykwitami. Z tego powodu jest bardzo przykra.
Jakie są objawy sarkoidozy?
Wiele zależy od tego, jaka część ciała jest zainfekowana. Często jest tak, że dana osoba w ogóle nie odczuwa żadnych objawów choroby i zupełnie przypadkiem się o niej dowiaduje. Można się o tej chorobie dowiedzieć na przykład podczas rentgena klatki piersiowej. Objawem bardzo charakterystycznym dla sarkoidozy jest gorączka. Często też choroba ta objawia się w postaci częstego zmęczenia. Objawem jest także powiększenie węzłów chłonnych, a także utrata masy ciała. Suchy kaszel także należy do objawów. Objawem jest też duszność, czy świszczący oddech, a także ból w klatce piersiowej. Występują także objawy skórne, czyli może pojawić się na przykład wysypka, czyli czerwono – purpurowe guzki na łydkach i kostkach. Mogą także wystąpić ciemne plamy na skórze, a także owrzodzenia w okolicy nosa. Objawem tej choroby są też owrzodzenia w okolicy policzków oraz uszu. Występują także zaburzenia widzenia, czy inne kłopoty z oczami, takie jak zaczerwienienie oka. Może także boleć oko, czy pojawić się nadwrażliwość na światło.
Kto może zachorować na sarkoidozę?
Czynnikiem ryzyka tej choroby może być wiek między 20 a 40 rokiem życia. Częściej na sarkoidozę chorują kobiety niż mężczyźni. Ważne są również wskazania genetyczne. Jeśli w rodzinie chorowano na tę chorobę, większe jest prawdopodobieństwo jej wystąpienia.
Jakie są możliwe powikłania?
Powikłaniem po chorobie może być na przykład uszkodzenie płuc. Szczególnie, jeśli sarkoidoza jest nieleczona, mogą powstać nieodwracalne uszkodzenia tkanki, która znajduje się między pęcherzykami płucnymi. Takie uszkodzenia mogą spowodować problemy z oddychaniem. Powikłaniem może być także uszkodzenie oczu. W oczach może powstać zapalenie, co może doprowadzić do utraty wzroku. Sarkoidoza może prowadzić do takich chorób oczu, jak zaćma lub jaskra. Powikłaniem po tej chorobie może być także uszkodzenie serca. Sarkoidoza serca to groźna choroba, której objawem są ziarniaki w mięśniu sercowym. Może to powodować zaburzenia rytmu serca. Częste powikłanie to uszkodzenie nerwów. Mogą pojawić się problemy z ośrodkowym układem nerwowym. Przyczyną takiego zapalenia może być to, jeśli ziarniaki utworzą się w mózgu lub w rdzeniu kręgowym. Z kolei zapalenie nerwu twarzowego może być powodem wystąpienia paraliżu twarzy.
Jak rozpoznać sarkoidozę?
Jeśli w początkowym stadium choroby nie występują żadne objawy, zdiagnozowanie tej choroby jest bardzo trudne. Można taką chorobę pomylić z innymi chorobami. Jeśli są jakieś podejrzenia, należy przeprowadzić badanie płuc i szmerów serca i zweryfikować zmiany na skórze.
Co warto zobaczyć w Buenos Aires?
Wiele osób zastanawia się, co warto zobaczyć w Argentynie, a szczególnie w Buenos Aires. O stolicy tej mówi się, że jest magiczna. Zresztą to tutaj właśnie urodził się Jorge Mario Bergoglio, pierwszy papież, który nie pochodzi z Europy. Wiele osób przyjeżdża do Argentyny właśnie z tego powodu, Chcą dowiedzieć się, jak wygląda kraj, do którego sentyment ma papież. Buenos Aires to jeden z najw20iększych kompleksów miejskich na całym świecie. Miasto to jest bardzo duże i chętnie odwiedzane przez turystów z całego świata. Jest tutaj aż 48 dzielnic. Jest tutaj wiele alei, które są bardzo reprezentacyjne dla tego miasta. Największa aleja, która jest jednocześnie najszerszą aleją na świecie, to aleja Avenida 9 Julio. Aleja ta ma prawie 200 m szerokości. Jest tutaj aż 16 pasów ruchu. Dla osoby, która jest nie stąd, na przykład dla osoby z Polski jest to coś niewyobrażalnego, ponieważ u nas nie ma z pewnością takich alei.
Ludzie, którzy przybywają odwiedzić to argentyńskie miasto w pierwszej kolejności udają się właśnie tutaj. Co jest centrum tego miasta? Otóż serce miasta to La City, czyli bardzo popularna tutaj dzielnica. Jest to część miasta, w której znajdują się banki i korporacje. Jest tutaj z jednej strony nowoczesna architektura, a z drugiej są także kolonialne zabytki. Taki synkretyzm jest bardzo atrakcyjny dla mieszkańców, ale też dla przyjezdnych. Niedaleko jest tutaj też do Plaza de Mayo, który jest głównym placem miejskim. Na środku tego placu znajduje się Piramida de Mayo. Jest to piękny obelisk, który upamiętnia pierwszą rocznicę uzyskania niepodległości. Wiele osób odwiedza to miejsce i bardzo chętnie tutaj powraca każdego roku. Piramida de Mayo to obelisk, który upamiętnia pierwszą rocznicę uzyskania przez to miasto niepodległości.
Buenos Aires i dzielnica ta to także wschodnia cześć dużego placu, którą zajmuje XVIII wieczny gmach Casa Rosada. To dosyć tajemnicza nazwa, ale oznacza ona różowy dom. Znajduje się tutaj siedziba pani prezydent. Jest tu jeden z najciekawszych budynków w stolicy. Ciekawym miejscem dla kogoś, kto spaceruje po mieście jest zobaczenie promenady nadmorskiej Puerto Modero. Podziwiać tutaj można piękne widoki, ale także można zwiedzać wiele muzeów. Na przykład jest tutaj piękne muzeum Museo Fregata Sarmiento. Muzeum to jest jednym z najciekawszych zabytków, które są na świecie. Bardzo wiele osób przyjeżdża w te strony po to, aby zwiedzać to muzeum. Z kolei jeśli ktoś lubi zwiedzać barokowe kościoły i bardzo urokliwe kamieniczki z pewnością będzie zainteresowany San Telmo, które znajduje się w pięknym miejscu widokowym stolicy Argentyny. Jest tutaj także Plaza Dorrego, czyli plac, w którym znajduje się pełno grajków. Jeśli ktoś lubi muzykę i taki klimat artystyczny, z pewnością to miejsce przypadnie mu do gustu. Jest tu też pełno mimów, a także par, które tańczą tango. Tango to oczywiście wizytówka Argentyny i bardzo piękny taniec. Ludzie, którzy kochają taniec, z pewnością będą chcieli odwiedzić to miejsce. To także piękne miejsce dla tych, którzy po prostu kochają muzykę. Wiele osób odwiedza Argentynę właśnie dla tego miejsca, aby zaznać tutaj tego klimatu i zobaczyć ludzi, którzy tańczą tango. Wiele osób tak rozkochuje się w tangu, że wracając do Europy, czy do innym miejsc na świecie, kontynuują swoją przygodę z tańcem i zapisują się na kursy tanga, a także tango staje się ich hobby. Dużym atutem jest barokowy klimat tego miejsca. Barok to epoka, która jest kochana przez wielu właśnie za swój przepych i za radość życia, a także skrajne emocje. Dużo ludzi przybywa tutaj właśnie po to, aby poczuć barokową atmosferę tego miejsca.
Cukrzyca – jakie są jej objawy?
Cukrzyca typu II – wiele osób zastanawia się, co to jest za choroba. O cukrzycy słyszeliśmy dużo, ale są różne rodzaje tej choroby. Okazuje się, że ten typ cukrzycy znany jest również pod tytułem cukrzycy insulinozależnej. Jest to choroba przewlekła. Wpływa ona na sposób metabolizmu cukru w organizmie. Problem polega na tym, że trzustka u chorej osoby ciągle produkuje insulinę. Hormon ten ma takie zadanie, aby transportować substancje odżywcze do różnych tkanek organizmu. Jednak jest tak, że komórki są odporne na działanie insuliny. Przyczynia się to do tego, że glukoza, czyli cukier, nie może przedostać do nich. Jest więc gromadzona we krwi. Co jeszcze więcej wiadomo na temat cukrzycy?
Jakie są objawy choroby?
Nie zawsze chorobę można od razu zdiagnozować. Wczes19ne objawy cukrzycy są często niewidoczne. Jest to bardzo niebezpieczne. Niestety, jest tak, że co trzecia osoba w ogóle nie zdaje sobie sprawy z tego, że cukrzyca się u niej rozwinęła. Jest jednak tak, że wysoki poziom cukru w organizmie utrzymujący się jakiś czas przynosi w końcu skutki. Czymś, co powinno nas zaniepokoić jest duże pragnienie. Powodem do niepokoju jest częste oddawanie moczu. Objawem cukrzycy typu II jest też gwałtowne schudnięcie, którego nie można wyjaśnić. Częsty ból głowy to też powód tej choroby. Jeśli długo jesteśmy zmęczeni, również to powinno nas zaniepokoić. Powodem do niepokoju mogą być także infekcje oraz zakażenia. Szczególnie jeśli infekcje te dotyczą dróg moczowych. Zaburzona seksualność i brak libido to również częste powody cukrzycy typu II.
Jakie są czynniki ryzyka cukrzycy typu II?
Wiele osób zastanawia się, co może powodować cukrzycę. Okazuje się, że jest kilka czynników, które powodują ryzyko wystąpienia cukrzycy. Takim czynnikiem jest na przykład nadwaga. Nadwaga jest częstą przyczyną wielu chorób, a cukrzyca jest właśnie jedną z nich. Okazuje się, że im organizm ma więcej tkanki tłuszczowej, tym częściej komórki są bardziej odporne na insulinę. Jednak to wcale nie znaczy, że osoby, które mają dobrą wagę nie będą chorowały na cukrzycę typu II. Choroba ta może dopaść każdego. Jednak jest i tak, że o skłonności do cukrzycy decyduje także to, w jakim miejscu gromadzi się tkanka tłuszczowa. U niektórych osób taka tkanka gromadzi się głównie w części brzusznej. I to właśnie te osoby często chorują na ten rodzaj cukrzycy. Kolejnym powodem, który zwiększa ryzyko zachorowania na cukrzycę jest brak ruchu. Aktywność fizyczna to bardzo ważna rzecz. Nawet najnowsza piramida żywienia stawia aktywność fizyczną na pierwszym miejscu. Powinniśmy ćwiczyć przynajmniej pół godziny dziennie. Tymczasem wiele osób nie uprawia żadnego sportu. Takie osoby są właśnie narażone na cukrzycę. Okazuje się, że to właśnie ćwiczenia wspomagają dobrą dystrybucję glukozy w organizmie. Istotnym czynnikiem ryzyka jest także to, czy w rodzinie były osoby, które chorowały na cukrzycę. Jeśli tak, jesteśmy bardziej narażeni na tę chorobę. Mogą to być rodzice, dziadkowie lub rodzeństwo. Bardzo ryzykowny jest także wiek. 45 lat to wiek, po którym rośnie ryzyko zachorowania na cukrzycę. Również ryzykowna jest skłonność w tym wieku do mniejszej ilości ruchu. Po 45 roku życia również tyjemy, więc dodaje to ryzyka. Jednak wiek nie musi być wyznacznikiem, bo coraz częściej to właśnie dzieci chorują na cukrzycę. Szczególnie jeśli są to dzieci, które mają nadwagę. Bardzo niebezpieczna jest też nie sama cukrzyca, ale stan przedcukrzycowy. Czynnikiem ryzyka jest też cukrzyca ciążowa, zespół policystycznych jajników.