USG dopochwowe to badanie, które wykonuje się w celu wykrycia zmian w układzie moczowo-płciowym. Niepokojące mogą być jakieś nieprawidłowości w błonie śluzowej lub szyjce albo w całej macicy oraz w jajowodach. Niepokojące są także nieprawidłowości w obrębie jajników, a także pęcherza moczowego czy miednicy mniejszej. Jest to badanie transwaginalne miednicy i układu moczowo-płciowego. Wiele osób zastanawia się nad tym, jak wykonuje się takie badanie. Otóż wprowadzana jest do pochwy sonda, która emituje fale dźwiękowe. Co jeszcze można powiedzieć o tym badaniu?

Jakie są wskazania do wykonania USG dopochwowego?

Najczęstszym wskazaniem są nieprawidłowości, które są wykryte w ogólnym badaniu. Wówczas właśnie jest zlecane USG. Szuka się także mięśniaków i cyst, a także powodem wykonania takiego badania mogą być niewyjaśnione krwawienia z pochwy. Wskazaniem może być także ból w obrębie miednicy, a także ciąża pozamaciczna. Ciąża pozamaciczna może występuje wówczas, gdy płód rozwija się poza obszarem macicy, najczęściej płód rozwija się wówczas w jajowodach. Wskazaniem jest także bezpłodność. Ocena wczesnej ciąży to również powód, z jakiego jest stosowane to badanie. Podczas takiego badania można na przykład sprawdzić tętno płodu, czy zaobserwować szyjkę macicy. Można zaobserwować, czy są jakieś niebezpieczne zmiany w macicy, a także zbadać łożysko, czy zdiagnozować poronienie.

Przygotowanie do badania USG

Takie badanie nie wymaga specjalnych przygotowań. Jedynie tuż przed badaniem lekarz poprosi pacjentkę o rozebranie się od pasa w dół. Następnie pacjentka jest proszona o przyjęcie leżącej pozycji. Przed takim badaniem trzeba też opróżnić pęcherz. Jeśli pacjentka ma pełny pęcherz, może być to przeciwwskazaniem, gdyż mogą być wówczas podniesione jelita. Natomiast można przeprowadzić USG w czasie menstruacji, a także wówczas, gdy występują plamienia.

Jak przebiega badanie?

Pacjentka musi przyjąć odpowiednią pozycję, a następnie lekarz nakłada sondę dopochwową. Następnie lekarz wprowadza urządzenie do pochwy. W tym czasie pacjentka może odczuwać lekkie ciśnienie. Takie ciśnienie jest podobne do tego, jakie występuje w badaniu cytologicznym. Przez sondę są z kolei emitowane fale dźwięki i są one wysyłane w głąb obszaru, który jest badany. Jeśli takie fale dźwiękowe na swojej drodze napotkają jakiś obiekt, wówczas na monitorze widać obraz narządów wewnętrznych i płodu. Oczywiście lekarz może wskazać, aby pacjentka zmieniła ułożenie. Wszystko po to, aby miał on dostęp do różnych miejsc. Badanie to nie jest bolesne, jednak może wiązać się z dyskomfortem.

Interpretacja wyników

To, czy pacjentka otrzyma po badaniu natychmiast wynik zależy od tego, czy bada ją technik czy lekarz. Jeśli USG przeprowadza lekarz, pacjentka ma natychmiast interpretację wyników. Jednak jeśli USG wykonywane jest przez technika, wtedy takie badanie musi być zanalizowane przez radiologa i ginekologa. Za pomocą badania USG można zdiagnozować różne infekcje lub nowotwór narządów rodnych, a także torbiele, włókniaki, czy te poronienie. Za pomocą takiego badania można także zdiagnozować wady wrodzone dziecka. USG diagnozuje także przodujące łożysko. Może być bowiem tak, że w czasie ciąży łożysko jest zbyt nisko położone. Musi się wówczas tym zająć lekarz. Jeśli wyniki USG zostały już zinterpretowane, wówczas musi zostać podjęte leczenie. Jak widać, takie badanie jest bardzo potrzebne i nie należy się go obawiać.

Spirometria to dosyć lakoniczne i tajemnicze określenie pewnego badania. Na czym ono polega – zastanawia się wiele osób. Tymczasem tytuł brzmi tak tajemniczo, gdyż jest zapożyczony z łaciny i oznacza po prostu pomiar oddychania. Badanie to pozwala na dokładne określenie ilości powietrza, jakie jest wydychane z płuc lub przesuwające się do układu oddechowego w czasie cykli oddechowych. Takie pomiary spirometryczne są uzyskiwane za pomocą aparatów specjalistycznych. Te aparaty to spirometry lub spirografy. Aparaty te działają w ten sposób, że współpracują z komputerem. Aparaty te gromadzą dane na temat ilości kondycji miąższu płucnego. Dzięki takim aparatom lekarz może ocenić to, ile jest w organizmie rezerw wentylacyjnych. Pojawia się pytanie, u kogo znajduje zastosowanie takie badanie. Otóż takie badanie stosowane jest do diagnozowania chorób układu oddechowego, takich jak na przykład astmy czy choroby płuc. Może to być na przykład przewlekła obturacyjna choroba płuc.

Jakie są wskazania do badania?

Wskazań do badania spirometrycznego może być kilka. Przede wszystkim wskazaniem mogą być uporczywe duszności. Szczególnie, jeśli takie duszności utrzymują się dłużej, są szczególnie niebezpieczne. Wskazaniem może być także częste odksztuszanie zalegającymi wydzielinami. Również na takie badanie możemy dostać skierowanie, jeśli dokucza nam ból w klatce piersiowej. Badanie płuc jest także konieczne, jeśli lekarz zauważy na przykład niewłaściwy kształt klatki piersiowej. Jeśli lekarz zauważy zmiany osłuchowe w układzie oddechowym, również wskazane jest takie badanie. Spirometria jest także stosowana w celu wyjaśnienia nieprawidłowych wyników innych badań. Na przykład niebezpieczne są złe wyniki morfologii krwi i wówczas może być zlecone takie badanie. Również nieprawidłowe wyniki rtg klatki piersiowej są wskazaniem do takiego badania. Badanie takie wykonuje się także u tych osób, które nie mają żadnych dolegliwości, ale jednak są w grupie ryzyka.

Może to być na przykład ryzyko zawodowe, czyli na przykład szkodliwe warunki pracy. Może być to na przykład praca z narażeniem na pyły i gazy. Do grupy zawodowej ryzyka zalicza się też palaczy tytoniu. I nie chodzi tutaj tylko o palaczy czynnych, ale także niebezpieczne jest palenie bierne. Badanie spirometryczne wykonuje się także po to, aby rozpoznać zaburzenia czynności płuc oraz oskrzeli. Stosuje się je także do diagnozowania chorób ogólnoustrojowych, które to choroby zajmują układ oddechowy. Są to na przykład choroby tkanki łącznej lub dysfunkcji nerwowo – mięśniowe. Może być to choroba miastenia. Takie badanie jest zlecane pacjentom, którzy przygotowują się do zabiegu operacyjnego. Szczególnie w przypadku przeszczepów płuc jest zalecane takie badanie. Również rozedma płuc jest wskazaniem do takiego badania. Również sportowcom jest zalecane to badanie. Także osoby, które planują wysiłek fizyczny, są kierowane na takie badanie. Szczególnie niebezpieczny jest wysiłek fizyczny, w którym wykorzystujemy duże zasoby wentylacyjne organizmu. Takimi rodzajami sportu są na przykład nurkowanie lub wspinaczka górska.

Przygotowanie do spirometrii

Ważne jest to, aby 4 godziny przed badaniem spirometrycznym nie palić papierosów. Nie można także pić alkoholu. 2 godziny przed badaniem nie można także jeść obfitych posiłków. Z kolei na pół godziny przed badaniem nie można trenować lub wykonywać wysiłku fizycznego.

O rwie kulszowej słyszał z pewnością każdy, ale niestety nie przekłada się to na leczenie oraz jej zapobieganie. Ten tekst ma to zmienić.

Zacznijmy od początku

Skoro mamy mówić na temat zapobiegania oraz leczenia rwy kulszowej, nie pozostaje nic innego jak zacząć od wyjaśnienia czym tak naprawdę jest rwa kulszowa. Tak więc mówimy o silnych dolegliwościach mających związek z podrażnieniem nerwu kulszowego. Na pewno nie wszyscy wiedzą, ale nerw kulszowy to jeden z największych nerwów. Cechą charakterystyczną jest to, że wspomniane problemy zazwyczaj związane są z jedną stroną ciała.

Czas na rozpoznanie

Kiedy już wiemy o czym mowa czas przejść do kolejnej kwestii. Co należy zrobić, aby wiedzieć, że mamy problem z rwą kulszową a nie czymś innym? Rozwiązania są dwa – zwykłe badanie fizykalne i diagnoza na podstawie charakterystycznych objawów (na temat objawów będziemy mówić w dalszej części tekstu).

Tak więc na razie wymienimy sobie czynności podczas, których ból wynikający rwy kulszowej zazwyczaj ulega pogorszeniu. Te czynności to chociażby chodzenie na piętach, chodzenie na palcach czy przysiad. Nie zdziwmy się więc, jeśli podczas wizyty u lekarza zostaniemy poproszeni o wykonanie jakiejkolwiek z nich.

Objawy rwy kulszowej

W poprzedniej części tekstu była mowa, że przejdziemy także do objawów rwy kulszowej i można powiedzieć, że teraz właśnie nadeszła na to pora. Otóż, każdy kto miał nieprzyjemności z rwą kulszową ma świadomość, że jej cechą charakterystyczną jest to, że mamy do czynienia z promieniującym bólem – dokładnie promieniowanie ma miejsce przez pośladek. Co więcej – dochodzi do rozchodzenia się promieniowania w tylnej części uda i łydki. Na pewno interesuje Państwa także nasilenie. W przypadku nasilenie sprawa jest delikatnie rzecz ujmując skomplikowana – nasilenie może przybierać różną siłę. Zresztą można dodać do tego także odczucia chorego. Rwa kulszowa może objawiać się poprzez pieczenie, mrowienie, trwały dyskomfort czy nagłe ataki podobne do porażenia prądem.

Zapobieganie i leczenie

Po tym, co zostało już powiedziane, czas przejść do zapobiegania i leczenia. Jeżeli chodzi o zapobieganie – zła wiadomość – nie zawsze można uniknąć schorzenia. Nie oznacza to jednak tego, że nie trzeba działać. Troska o odpowiednią kondycję kręgosłupa i pleców jest zwyczajnie konieczna. Pamiętajmy więc o regularnych ćwiczeniach, jak i o tym w jaki sposób siedzimy.

Skoro wiedzą Państwo już jak zapobiegać, zostało nam tylko leczenie. Leczenie zazwyczaj trwa kilka tygodni. Podczas leczenia często dochodzi do otrzymywania leków mających działanie przeciwzapalne czy przeciwbólowe. Niejednokrotnie zdarzają się także preparaty zwiotczające mięśnie. Nie można jednoznacznie określić sposobu leczenia, gdyż kluczową rolę odgrywa zdiagnozowanie przyczyny pojawienia się rwy kulszowej. Na pewno jest pomocna podczas leczenia jest fizykoterapia. Fizykoterapia przekłada się na poprawienie postawy i elastyczności oraz wzmocnienie mięśni odpowiedzialnych za kręgosłup. W przypadku bardzo dotkliwego bólu nie można wykluczyć zastrzyków czy operacji.

Nie od dziś wiadomo, że dotykają nas różne dolegliwości. Jedne z nich są mniej wstydliwe, inne bardziej. Tematem naszego tekstu będzie stulejka czyli dolegliwość, o której bez wątpienia nie rozmawia się wśród znajomych.

Wprowadzenie – czyli o czym mowa?

Jeżeli chce się dokładnie zrozumieć jakąś sprawę to nie pozostaje nic innego jak zacząć od samego początku. Stulejką określa się zwężenie napletka, które skutkuje tym, że odsłonięcie żołędzi penisa jest najzwyczajniej uniemożliwione. Co ciekawe – w przypadku stulejki w grę wchodzi zarówno stan fizjologiczny, jak i patologiczny.

Zacznijmy może od stanu patologicznego. Stulejka patologiczna może stanowić wynik następujących sytuacji – bliznowacenie, infekcja i stan zapalny. Warto też wiedzieć, że jej występowanie zazwyczaj ma miejsce w przypadku mężczyzn, którzy nie byli obrzezani.

Stulejkę patologiczną powinniśmy mieć wyjaśnioną a w takiej sytuacji nie pozostaje nic innego jak przejść do stulejki fizjologicznej. Stulejka ta ma miejsce u dzieci rodzących się z ciasnym napletkiem. Do jego separacji dochodzi podczas późnego dzieciństwa lub wczesnej młodości.

Lepiej zapobiegać niż leczyć

O tym, że lepiej zapobiegać niż leczyć powinni wiedzieć wszyscy. Być może nawet rzeczywiście tak jest, ale w praktyce nie sposób tego zauważyć. Można powiedzieć, że to jest szeroki problem – nie chodzi tylko o stulejkę. Niemniej, przechodzimy do szczegółów dotyczących zapobiegania stulejce. Priorytetem powinno być odpowiednie dbanie o higienę prącia. Co więcej – najlepiej, aby w czasie przemywania penisa zostały użyte specjalne środki do higieny intymnej (należy przez to rozumieć choćby to, że wykorzystane środki mają mieć należycie przystosowany odczyn pH).

Poza tym pamiętajmy, iż nie wolno odrywać napletka na siłę. Naturalnie należy unikać też sytuacji mogących spowodować zakażenie chorobami wenerycznymi, ale to powinno być dla wszystkich całkowicie jasne.

Leczenie

Jeżeli nie udało się zapobiegać to konieczne jest leczenie – nie ma innego wyjścia. Na dobre leczenie składają się trzy czynniki. Mowa o wieku chorego, stopniu zaawansowania choroby i objawach. Najczęściej na początku leczenia wybiera się leczenie miejscowe.

Czy mogą być powikłania? Jeżeli tak, to jakie?

Niestety – stulejka może nieść za sobą powikłania. W najgorszym wypadku efektem powikłań może być nawet rak prącia. Brak możliwości ściągnięcia napletka jest niejako równoznaczny z tym, że nierealne jest utrzymanie odpowiedniej higieny. Idąc dalej – brak właściwej higieny to ryzyko powstania infekcji bakteryjnych. Poza wspomnianym rakiem prącia może dojść chociażby do bolesnej erekcji czy trudności podczas oddawania moczu.

Podsumowanie

W taki sposób pokrótce powiedzieliśmy sobie nieco o problemie jakim jest stulejka. Jeżeli przeczytaliście tekst bardzo dokładnie to z pewnością macie świadomość, że ewentualnego problemu nie wolno lekceważyć. Na koniec drobna uwaga, o której bezwzględnie należy pamiętać – nie sposób powiedzieć o wszystkim przy okazji jednego wpisu. Tekst jest takim skrótem tego, co najważniejsze.