Dolegają nam różne choroby przez co zapoznajemy się z przeróżnymi dolegliwościami oraz badaniami, które mają pomóc w ich wyleczeniu. Mimo tego w dalszym ciągu nie każde badanie można określić jako popularne. Czy do tego grona można zaliczyć EEG?

Czym jest EEG?

To pytanie musiało paść bez względu na to czy potraficie rozwinąć skrót. Tak więc EEG rozwijamy jako elektroencefalografię. Elektroencefalografia jest badaniem całkowicie nieinwazyjnym i zarazem bezbolesnym. Badanie to ma na celu sprawdzenie bioelektrycznych czynności mózgu. Warto podkreślić, że działanie oparte jest na skorzystaniu z naturalnego procesu komunikowania się komórek mózgowych (komórki komunikują się dzięki impulsom elektrycznym mającym niewielkie natężenie i niskie napięcie). Po tym wprowadzeniu możemy sobie powiedzieć na czym polega opisywane badanie. Otóż, chodzi o rozmieszczanie specjalnych elektrod – elektrody te mają znajdować się na powierzchni skóry i rejestrować zmiany potencjału elektrycznego.

Przebieg EEG

Na koniec poprzedniego fragmentu była mowa o tym na czym polega EEG i teraz będzie można być rzec kontynuacja. Dokładniej, chodzi o przebieg badania. Z posiadanych przez nas informacji wynika, że czas trwania powinien wynieść między 20 a 30 minut.

Na samym początku dochodzi do umieszczenia na głowie specjalnej siatki zawierającej 24 elektrody (poniekąd sobie o tym powiedzieliśmy). Słowem nie wspomnieliśmy jednak, że możliwe jest korzystanie ze specjalnej pasty oraz żelu (chodzi o lepsze przewodzenie impulsów). Dalszy ciąg badania można podzielić na dwa etapy – zapis spoczynkowy i dodatkowa stymulacja mózgu.

Przygotowanie do badania

Jeżeli mamy zamiar poddać się jakiemuś badaniu to pamiętajmy o tym, że być może są pewne przeciwwskazania związane z badaniem. W przypadku EEG warunków jest całkiem sporo. Oto, o czym należy pamiętać:

– 12 godzin przed badaniem powstrzymujemy się od spożywania czekolady oraz picia alkoholu i napojów, w których skład wchodzi kofeina. Jeżeli nie wiecie, gdzie jest kofeina to koniecznie poszerzcie swoją wiedzę w tym zakresie. Przykładem może być chociażby kawa

– Nie wolno przyjmować leków, które swoim działaniem wpływają na ośrodkowy układ nerwowy

– W dniu badania konieczne jest umycie włosów. Pod żadnym pozorem nie można decydować się na jakiekolwiek kosmetyki związane ze stylizacją fryzur (np. żel do włosów)

– Z pewnością ten punkt będzie dla części zaskoczeniem. Zanim wejdziemy do gabinetu trzeba spożyć lekki posiłek. Jest to związane z faktem, że spadek poziomu cukru jest niewskazany

Na koniec tekstu jeszcze drobne uwagi, o których bezwzględnie powinno się pamiętać. Jeżeli EEG głowy dotyczy niemowlaków/najmłodszych dzieci, najlepiej, aby badanie zostało wykonane we śnie. Poza tym warto, aby termin badania pokrywał się z tym jak wygląda naturalny rytm dnia. Załóżmy, że dziecko zawsze drzemie koło 16:30 – w takim wypadku 16:30 jest najlepszą godziną na to, aby rozpoczęło się badanie. Podczas badania rodzic może trzymać dziecko – jedyny warunek to brak ruchu rodzica i dziecka.

Badanie GBS to badanie, które wykonuje się u kobiet w ciąży. Jest to badanie przeprowadzane między 35 a 37 tygodniem ciąży. Robi się wówczas wymaz z pochwy, który pomaga ocenić, czy w drogach rodnych ciężarnej kobiety są paciorkowce. Takie badanie wywołuje wiele kontrowersji i zadawanych jest wiele pytań. Okazuje się, że dużo lęków wynika z tego, że mało wiemy na temat takiego badania. Co zatem jeszcze można na ten temat powiedzieć?

Okazuje się, że bakteria paciorkowca jest bardzo niebezpieczna dla dziecka. Bakteria ta występuje w drogach moczowych kobiety i pewnie wiele osób myśli, że paciorkowiec stanowi zagrożenie głównie dla kobiety. Jednak prawda jest taka, że największe zagrożenie stanowi ta bakteria dla dziecka. Tymczasem aż 1 do 3 kobiet na 19 jest nosicielkami paciorkowca. Warto to badanie wykonać, bo jeśli okaże się, że kobieta jest zarażona paciorkowcem i wymaz z pochwy jest dodatni, będzie możliwa odpowiednia opieka w czasie porodu. Jeśli położna nie będzie wiedziała, że ciężarna jest zarażona, nie poda antybiotyku, który w takich przypadkach zaleca lekarz. Konsekwencje mogą być poważne, bo dziecko połknie płyn owodniowy i zarazi się bakterią. Jest to bardzo niebezpieczne dla dziecka, który może zachorować na przykład na zapalenie płuc, ale również dziecko może nabawić się takich groźnych chorób jak posocznica czy też zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.

Przygotowanie do badania

Wiele kobiet zastanawia się nie tylko nad tym, co to jest badanie GBS i na czym ono polega, kiedy się je stosuje ale także jak przygotować się do takiego badania. Okazuje się, że wymazu do zbadania zarażenia paciorkowcem nie można pobrać wtedy, kiedy występują krwawienia. Na tydzień przed badaniem nie można także przyjmować doustnie antybiotyków. Z kolei 5 dni przed badaniem nie można stosować globulek dopochwowych. Ważne jest także to, aby 3 dni przed wizytą u ginekologa zachować wstrzemięźliwość seksualność. Z kolei w dniu badania należy umyć okolice sromu tylko wodą. Nie można w dniu badania do mycia używać mydła. Nie można używać także innych kosmetyków, takich jak na przykład żele. Zabronione jest także stosowanie środków odkażających do higieny intymnej.

Przebieg badania GBS

A teraz najważniejsze. Jak właściwie przebiega to badanie – zastanawia się nad tym niejedna kobieta. Należy pobrać próbkę do wykonania posiewu i ginekolog pobiera ją z przedsionka pochwy i odbytu. Używa on do tego specjalnej cienkiej wymazówki. Wymaz z pochwy jest pobierany przez około kilka minut. Zazwyczaj tyle właśnie czasu potrzeba. Z kolei potem musi być wykonana ocena wymazu i tego dokonuje się w laboratorium mikrobiologicznym.

Interpretacja wyników badania

Oczywiście badanie wymazu może dać dwojaki rezultat. Albo będzie on pozytywny albo negatywny. Ważne jest natomiast to, że bez względu na to, jaki będzie wynik, należy zaświadczenie o nim zabrać ze sobą na oddział porodowy. W czasie porodu lekarz musi wiedzieć o tym, czy rodząca jest zarażona tą bakterią. Nawet jeśli kobieta nie jest nosicielką bakterii GBS musi ona wynik mieć w teczce wraz z innymi dokumentami. Ciężarna przed rozpoczęciem porodu poprosi bowiem o te dokumenty.

Jeżeli wymaz GBS jest pozytywny to oznacza to, że ciężarna jest zarażona paciorkowcem typu B. Żeby mieć pewność, zaleca się wymaz z odbytu i posiewu z próbki moczu. Jeśli zarówno w odbycie jak i w moczu znajdują się te drobnoustroje, uważa się, że jest to kolonizacja drobnoustrojów masywna. Wówczas położna podaje marce dożylnie antybiotyk w środkowej części porodu. Istotne jest to, że lek nie jest szkodliwy dla dziecka.

Cukrzyca typu II – wiele osób zastanawia się, co to jest za choroba. O cukrzycy słyszeliśmy dużo, ale są różne rodzaje tej choroby. Okazuje się, że ten typ cukrzycy znany jest również pod tytułem cukrzycy insulinozależnej. Jest to choroba przewlekła. Wpływa ona na sposób metabolizmu cukru w organizmie. Problem polega na tym, że trzustka u chorej osoby ciągle produkuje insulinę. Hormon ten ma takie zadanie, aby transportować substancje odżywcze do różnych tkanek organizmu. Jednak jest tak, że komórki są odporne na działanie insuliny. Przyczynia się to do tego, że glukoza, czyli cukier, nie może przedostać do nich. Jest więc gromadzona we krwi. Co jeszcze więcej wiadomo na temat cukrzycy?

Jakie są objawy choroby?

Nie zawsze chorobę można od razu zdiagnozować. Wczes19ne objawy cukrzycy są często niewidoczne. Jest to bardzo niebezpieczne. Niestety, jest tak, że co trzecia osoba w ogóle nie zdaje sobie sprawy z tego, że cukrzyca się u niej rozwinęła. Jest jednak tak, że wysoki poziom cukru w organizmie utrzymujący się jakiś czas przynosi w końcu skutki. Czymś, co powinno nas zaniepokoić jest duże pragnienie. Powodem do niepokoju jest częste oddawanie moczu. Objawem cukrzycy typu II jest też gwałtowne schudnięcie, którego nie można wyjaśnić. Częsty ból głowy to też powód tej choroby. Jeśli długo jesteśmy zmęczeni, również to powinno nas zaniepokoić. Powodem do niepokoju mogą być także infekcje oraz zakażenia. Szczególnie jeśli infekcje te dotyczą dróg moczowych. Zaburzona seksualność i brak libido to również częste powody cukrzycy typu II.

Jakie są czynniki ryzyka cukrzycy typu II?

Wiele osób zastanawia się, co może powodować cukrzycę. Okazuje się, że jest kilka czynników, które powodują ryzyko wystąpienia cukrzycy. Takim czynnikiem jest na przykład nadwaga. Nadwaga jest częstą przyczyną wielu chorób, a cukrzyca jest właśnie jedną z nich. Okazuje się, że im organizm ma więcej tkanki tłuszczowej, tym częściej komórki są bardziej odporne na insulinę. Jednak to wcale nie znaczy, że osoby, które mają dobrą wagę nie będą chorowały na cukrzycę typu II. Choroba ta może dopaść każdego. Jednak jest i tak, że o skłonności do cukrzycy decyduje także to, w jakim miejscu gromadzi się tkanka tłuszczowa. U niektórych osób taka tkanka gromadzi się głównie w części brzusznej. I to właśnie te osoby często chorują na ten rodzaj cukrzycy. Kolejnym powodem, który zwiększa ryzyko zachorowania na cukrzycę jest brak ruchu. Aktywność fizyczna to bardzo ważna rzecz. Nawet najnowsza piramida żywienia stawia aktywność fizyczną na pierwszym miejscu. Powinniśmy ćwiczyć przynajmniej pół godziny dziennie. Tymczasem wiele osób nie uprawia żadnego sportu. Takie osoby są właśnie narażone na cukrzycę. Okazuje się, że to właśnie ćwiczenia wspomagają dobrą dystrybucję glukozy w organizmie. Istotnym czynnikiem ryzyka jest także to, czy w rodzinie były osoby, które chorowały na cukrzycę. Jeśli tak, jesteśmy bardziej narażeni na tę chorobę. Mogą to być rodzice, dziadkowie lub rodzeństwo. Bardzo ryzykowny jest także wiek. 45 lat to wiek, po którym rośnie ryzyko zachorowania na cukrzycę. Również ryzykowna jest skłonność w tym wieku do mniejszej ilości ruchu. Po 45 roku życia również tyjemy, więc dodaje to ryzyka. Jednak wiek nie musi być wyznacznikiem, bo coraz częściej to właśnie dzieci chorują na cukrzycę. Szczególnie jeśli są to dzieci, które mają nadwagę. Bardzo niebezpieczna jest też nie sama cukrzyca, ale stan przedcukrzycowy. Czynnikiem ryzyka jest też cukrzyca ciążowa, zespół policystycznych jajników.

Wiele osób zastanawia się nad tym, co to jest biopsja. Tymczasem chodzi o inwazyjny zabieg, który ma na celu diagnozę. Polega on na pobraniu materiału biologicznego z tkanek. Co jeszcze można powiedzieć o biopsji? Czym ona w ogóle jest?

Biopsja – co to takiego?

Materiał musi być pobrany z tkanek, w których występują zmiany chorobowe. Takie tkanki po pobraniu są przesyłane do laboratorium i poddawane są analizie. Jest to analiza histopatologiczna. Analiza taka jest wykonywana za pomocą mikroskopu świetlnego. Taki materiał z tkanek do badań jest najczęściej wykorzystywany właśnie do celów diagnostycznych. Rzadko są to inne cele. Czasami takie badanie wykorzystuje się w testach wirusologicznych. Czasami są to cele biochemiczne.

Niektórzy zastanawiają się, jak pobiera się taki materiał. Czy należy się tego obawiać? Otóż tkanki pobiera się za pomocą cienkich igieł. Biopsja przy użyciu cienkich igieł nazywana jest biopsją cienkoigłową. Ale mogą to być grubsze igły. W takim wypadku jest biopsja gruboigłowa. Są też inne metody, na przykład wycinkowe, które polegają na tym, że wycina się fragment chirurgicznie. Popularną metodą jest też metoda wiertarkowa, która polega na zastosowaniu trepanu, a także metoda rysowa, polegająca na zdrapywaniu materiału specjalną łyżeczką. Inną metodą jest biopsja otwarta, która polega na tym, że tkankę do badań diagnostycznych pobiera się podczas operacji. Oczywiście o tym, jaki typ biopsji zostanie zastosowany decydują określone preferencje pacjenta. Jest to indywidualna sprawa i decyduje o tym zwykle lekarz. Pacjent może także zażyczyć sobie określony typ biopsji.

Jakie są wskazania do biopsji?

Wszystko zależy od naszych schorzeń i narządów. Inna będzie biopsja żołądka, a inna biopsja trzustki. Na przykład biopsję żołądka zaleca się w takich przypadkach, jeśli u pacjenta podejrzewa się chorobę wrzodową. Ale biopsję żołądka można zalecić również wtedy, kiedy ktoś chudnie nagle lub nie ma apetytu. Powodem mogą być także silne bóle brzucha. Krwawe torsje to również powód do wykonania biopsji żołądka. Jeśli z kolei u kogoś występują bóle mięśni, zleca się wówczas biopsję mięśni. Powodem wykonania biopsji mięśni może być także duże osłabienie.

Przygotowanie do biopsji

To zagadnienie, nad którym zastanawia się wiele osób. Przede wszystkim nie ma biopsji bez wcześniejszego badania USG. Pacjent musi posiadać takie badanie lub inne badanie danego organu. Ważną rzeczą jest odstawienie leków przeciwpłytkowych, na przykład Aspiryny, czy też leków przeciwzakrzepowych oraz niesteroidowych środków antyzapalnych, na przykład typu Ibuprofen, aby móc przeprowadzić biopsję. Kilka dni przed rozpoczęciem badania trzeba powiedzieć lekarzowi, jakie leki i preparaty stosujemy. Również należy poinformować lekarza o stosowanych lekach ziołowych, a także o tym, czy mamy wady serca czy jakieś inne przewlekłe schorzenia.

Przebieg biopsji

A teraz rzecz najważniejsza. Jak w ogóle przebiega zabieg biopsji? Sposób wykonania biopsji jest związany z tym, jakie narządy są zmienione chorobowo. Na przykład jeśli chodzi o piersi i nerki, wykonuje się zabieg przy użyciu aparatu USG i stosuje się miejscowe znieczulenie. Natomiast tarczycę bada się bez znieczulenia. W przypadku takim igłę wkłuwa się we fragmenty ciała. Ciekawą rzeczą i budzącą wiele kontrowersji jest biopsja prostaty. Polega ona na wykonaniu zabiegu z zastosowaniem rektoskopu, czyli wziernika z igłą do pobrania tkanek. Wiele osób zastanawia się nad powikłaniami po biopsji tarczycy. Ten typ biopsji także budzi wiele kontrowersji. Jednak w przypadku biopsji tarczycy komplikacje są bardzo rzadkie i nie należy obawiać się, że takie powikłania będą zagrażać jemu życiu. Czasami jednak po biopsji występują obrzęki w miejscu nakłucia lub krwiaki. Po biopsji tarczycy mogą wystąpić także bóle szyi i omdlenia. Natomiast biopsję żołądka wykonuje się za pomocą gastroskopu.