Anoreksja to zaburzenie odżywiania polegające na tym, że osoba chora nie spożywa żadnych posiłków. Na początku zaczyna się niewinnie, bo osoba chora odmawia sobie tylko niektórych posiłków, a potem robi to coraz częściej, aż w końcu przestaje cokolwiek jeść. Jej organizm stale chudnie i to w bardzo szybkim tempie, dochodzi do sytuacji kiedy pozostaje z niej, tylko skora i kości. Jest to przerażający widok, bo osobie chorej widać wszystkie kości, jest blada i ma sińce pod oczami, stara się to ukryć pod szerokimi ubraniami, czasami jej ubranie składa się z kilku warstw, bo w ten sposób zaczyna ukrywać swoje nadmierne wychudzenie. W anoreksji najgorsze jest to, że ta choroba pozbawia nas logicznego myślenia, nie zauważamy, że jesteśmy tak strasznie wychudzeni, my w lustrze widzimy nadal grubą osobę, którą prawdopodobnie nigdy nie byliśmy. Ta choroba wyniszcza nas całkowicie, sprawia, że jesteśmy tak chudzi, iż nie mamy co na siebie włożyć, bo wszystko z nas spada, nie mamy siły normalne żyć, bo brakuje nam energii, odsuwamy się od przyjaciół, bo oni nie rozumieją naszego zachowania, rodzina przestaje być dla nas ważna, bo boimy się, że odkryją naszą tajemnicę. Zaczyna się liczyć dla nas tylko nasz wygląd, szkoła czy praca, przyjaciele, rodzinę nie mają już dla nas takiego znaczenia jak kiedyś. Z czasem każda osoba staje się nam obojętna, liczymy się tylko my sami, kontrola naszej wagi i kontrola tego co jemy.
